Արմենակ Ուրֆանյան. Մարտը վարում եմ ու ձեռքիս տակ ընկած բոլոր միջոցներով խոցում եմ, հաստատ դիրքը պահելու եմ, չեմ տալու

Կապիտան Արմենակ Ուրֆանյանն ու ժամկետային զինծառայողներ Քյարամ Սլոյանը, Անդրանիկ Զոհրաբյանն ու Ռոբերտ Աբաջյանը Մարտակերտի փրկիչներն են, հերոսները՝ NEWS.am-ի թղթակցի հետ զրույցում ապրիլյան պատերազմում զոհված իր ընկերներին եւ վաշտի հրամանատարին այսպես է նկարագրել ժամկետային զինծառայող Հայկ Բադալյանը: Նա տասն օր առաջ է վիրավորվել եւ Ստեփանակերտի հոսպիտալում է:

«Եթե չլինեին այս չորսը, Մարտակերտը կարող էր հիմա չլիներ: Այս մարդկանց մասին պետք է դարերով խոսվի, իսկական հերոսներ են»,- ասաց Հայկ Բադալյանը: Նրա խոսքով՝ Արմենակ Ուրֆանյանը գիտակցված մահվան է գնացել՝ որոշելով ոչ մի դեպքում չնահանջել, երբ հակառակորդի թիվը տասնապատիկ գերազանցում էր իրենց: Քյարամին, Ռոբերտին ու Անդրանիկին Հայկը միշտ հիշելու է որպես ընկերասեր, հետաքրքիր ու հայրենասեր իր մարտական ընկերների, որ ապագայի մեծ ծրագրեր ունեին: «Քյարամի երազանքը տուն սարքելն էր»,- հիշում է Հայկը:

Կապիտան Արմենակ Ուրֆանյանի վաշտը հակառակորդի հետ անհավասար մարտում մինչեւ վերջ չնահանջելով կռվել է, մի քանի անգամ հետ մղելով հակառակորդի գրոհները: Ապրիլի 2-ի գիշերը ժամը 3-ին, Մարտակերտի ուղղությամբ տեղակայված դիրքը, որտեղ հերթապահություն էր իրականացնում 4-րդ վաշտի հրամանատար կապիտան Արմենակ Ուրֆանյանն իր զինվորների հետ, ենթարկվում է ինտենսիվ հրետակոծության, իսկ հետո գրոհում են հակառակորդի տանկերն ու հարյուրավոր ադրբեջանցի զինվորներ: Արմենակն իր 6 մարտիկներին հրամայում է շրջանաձեւ պաշտպանության դիրք գրավել եւ ընդունում է մարտը՝ հրամայելով չնահանջել, քանի որ գիտակցում էր, որ եթե այդ մարտական դիրքը հանձնվի հակառակորդին, մնացած մարտական դիրքերը կշրջափակվեն: Անհավասար մարտում վաշտի 7 մարտիկները՝ Արմենակ Ուրֆանյանի գլխավորությամբ, հետ են մղում թշնամու առաջին փորձը եւ խփում մեկ տանկ:

Երկրորդ գրոհն ավելի մեծ ուժերով է նախաձեռնվում, թշնամին դեպի դիրքեր փորձում է ճանապարհ հարթել էվակուացիոն մեքենայով, բայց Արմենակը ոչնչացնում է նաեւ դա, հակառակորդը մեծաթիվ ուժերով նահանջում է: Հակառակորդի ինժեներական տեխնիկան նույնպես ոչնչացնում է վաշտի հրամանատարը՝ նռնականետով: Հակառակորդի մեծաթիվ զորքը գրոհում է 7 հոգանոց վաշտի վրա եւ շարունակում հրետակոծությունը: Արմենակը սպանվում է արկի պայթյունից: Նրա հետ զոհվում է նաեւ ազգությամբ եզդի, շարքային Քյարամ Սլոյանը, որը մինչեւ այդ հրաշալի կատարում է գնդացրորդի իր պարտականությունները: Արմենակը մարտի ընթացքում միշտ կապի մեջ է գումարտակի հրամանատարության հետ, նրա վերջին նախադասությունն է.. «Մարտը վարում եմ ու ձեռքիս տակ ընկած բոլոր միջոցներով խոցում եմ: Հաստատ դիրքը պահելու եմ, չեմ տալու»: Արմենակ Ուրֆանյանը ծնվել է 1990-ի հունվարի 28-ին, Երեւանում:

Նա զբաղվել է թեյքվանդոյով, սամբոյով եւ ձյուդոյով: Դպրոցն ավարտելուց հետո ընդունվել է Երեւանի Վազգեն Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտի Հրետանային զորքերի ֆակուլտետ, ապա տեղափոխվել Հետեւակազորի բաժին: Ռազմական ինստիտուտն ավարտելուց հետո Արմենակը մեկնել է Արցախ՝ ծառայության: Այս տարվա հունվարին երիտասարդը նշանադրվել էր, ամռանը պատրաստվում էր ամուսնանալ:

Մեկնաբանություններ